VELAMEN Nuptiale

VELAMEN Nuptiale

apud Hebraeos, duplex erat, alterum, quô Sponsorum capita, ut flameô, obtecta; alterum, quod in ipsa Benedictione nuptiali eos, veluti tentoriolum portatile, obumbrabat. De illo Misna, Temporibus bellicis — decretum est, ne prodiret Sponsa velamine obvoluta intra urbem. Sed Rabbini nostri postmodum permisêre, ut etiam intra urbem velamine obvoluta prodiret, De isto Elias Levita, Nos etiam vocamus vestem illam seu pannum, qui solet expandi super caput Sponsi et Sponsae, ac tentur quatuor vectibus tempore nuptiali, Chuppam. Quod posterius in atrio Synagogae praeparari nunc solitum; an veteribus etiam Ebraeis in usu fuerit, non liquet: utriusque vox Hebraea, namque prius Gap desc: Hebrew, posterius Gap desc: Hebrew appellant, pro ipso etiam thalamo nuptiali, in quem deductio facienda, alibi occurrit, et quidem Chuppa primario in rebus nuptialibus ipsum coniugalem thalamum notat, uti dictum supra in hac voce. Transiit mos ab Hebraeis ad alias gentes, de quibus hîc non unô locô. Nec Christianis suum Velamen defuit, uti videre est supra itidem, ubi de rebus ad Nuptias pertinentibus, it. voce Pallium et ubi de Thalamo Nuptiali, de Velaminibus Supplicum. Vide voce hâc, et de aliis Velaminum generibus infra, voce Velum.